Autobiografie Hubert Gulickx Next (right).

-26-

Door die belofte aan Sef Giesbertz kon ik op mijn wijze nieuwe ideeën over opvoeding in praktijk brengen. Het sterven van Sef Giesbertz heeft mij ook geleerd voor welke problemen weduwen met kinderen kunnen komen te staan. De mate waarin ik bij de opvoeding van de kinderen werd betrokken leerde mij de omvang van die problemen. Ik was praatpaal, toeverlaat, Ome Hub, financiële steunverlener. Ik voelde mij daar heel gelukkig bij. Als politici willen bezuinigen op de uitkering van weduwen en wezen dan wens ik hen eenzelfde ervaring toe. Dan zullen de Haagse rekenaars wel anders handelen. Ik heb tien jaar les gegeven op de Gewestelijke Sociale school. Toen kwam er een pastoraal werkster in het dekenaat Venlo. Die vertelde de directeur van de school dat zij les wilde geven in de kennis van de media en de informatica. Dat klonk in de oren van de directeur zo geleerd en zo veelbelovend dat hij vroeg of ik mijn plaats wilde afstaan aan die zuster. Dat deed ik en zij heeft de lessen precies één jaar volgehouden. Zij wilde van bovenaf kennis en vaardigheid opleggen. Ik heb altijd meer gevoeld om de aanwezige mogelijkheden te stimuleren. Niet te hoog van de toren te blazen. Dit is de gelegenheid om over te stappen naar de volgende school. Dat waren de Katholieke Leergangen die ook avondlessen verzorgden. Daarvoor had ik nu de tijd omdat het N.K.V. met zijn lessen op de sociale school waren weggevallen.


4) De M.B.O.-S.D.


- De Middelbare Beroepsopleiding Sociale Dienst.


De Katholieke Leergangen hebben in Venlo een dependance. Een Middelbare Beroepsopleiding voor de Sociale Dienst. Die is daar opgericht op instigatie van de directeur van de sociale dienst in Venlo. Die wilde een betere opleiding voor zijn medewerkers. In de groeiende sociale zorg van de welvaartsstaat was dat nodig. Van mijn werk bij de Geestelijke Gezondheidszorg Noord Limburg kende ik de adjunct-directeur van de school. Hij vroeg mij of ik geen zin had om op de school wijsgerige antropologie te geven. Ik antwoordde dat ik dat dolgraag zou doen. Want daardoor kon ik zelf op de hoogte blijven van de ontwikkelingen in de filosofie. In Zwolle had ik tijdens mijn opleiding drie jaar filosofie gestudeerd. In de daarop volgende jaren had ik daarover nog het een en ander gelezen. Bij de veranderingen in het onderwijs die de invoering van de Mammoetwet met zich meebracht waren er op de Rijks H.B.S. jonge leraren die met mij van mening waren dat ook op de Rijks filosofie zou moeten worden gegeven. Precies zoals in Frankrijk waar de filosofie een belangrijk vak is op de middelbare school. Bij een schoolreis naar Parijs met de leerlingen van de Rijks bracht ik handboeken mee voor filosofie zoals die gebruikt werden op de scholen in Frankrijk. Toen er door het ministerie van Onderwijs gelegenheid werd gegeven om postacademiale cursussen te volgen op de Hogeschool van Twente was ik zes jaar van de partij. Dat waren boeiende en leerzame cursussen van een week. Zij werden voorbereid door de interfaculteiten van de verschillende hogescholen. Elk jaar kwamen er inleiders van formaat. Ik was een ijverige leerling want temidden van die filosofen van professie was ik een amateur. Ik werd benoemd tot begeleider van nieuwkomers want de deelnemers verschilden elk jaar weer. De eerste cursusweek was tijdens het schooljaar op de Internationale School voor Wijsbegeerte in Amersfoort. Toen was de opkomst overweldigend. De leraren kregen er vrij voor van hun school. Toen de cursussen werden gegeven in Twente én op het einde van de schoolvakanties, liep het aantal deelnemers van de schoolleraren snel terug. Zij wilden hun vakantie niet onderbreken. De vakfilosofen uit de verschillende hogescholen en universiteiten bleven komen. Maar voor hen was de cursus niet bedoeld en het ministerie trok de subsidie in voor die studieweken. Terecht. Ik vond dat heel jammer. Vandaar dat ik enthousiast was om het geleerde in de praktijk te kunnen brengen op de middelbare opleiding voor sociale dienst. Ik trad in dienst van de Katholieke Leergangen in Tilburg en heb met veel ijver en plezier meer dan tien jaar lesgegeven.

Pater

Hubert Gulickx

†13 -08-2004


Een Dominicaan

tussen het

Bronsgroen

Eikenhout


autobiografie hubert gulickx-03.